علم جهان‌بینی، علم خودشناسی است، اینکه اول خودمان را تحلیل کنیم، اشکالات و نواقص خودمان را برطرف کنیم، از شکست نترسیم، حرکت کنیم، با ناامیدی و احساس‌های منفی مبارزه کنیم و اول در جهت سازندگی خود، سپس جهان بیرون تلاش کنیم. وقتی همین کارهای کوچک را که برعهده ماست به‌درستی انجام دهیم می‌توانیم راه صحیح شناخت خود را پیدا کنیم و نیازی به انجام کارهای بزرگ نیست. همین که عقل می‌گوید فلان کار را به‌موقع انجام بده، کافی است انجام بدهیم یا همین‌که بلد باشیم همنوعان خود را همان‌گونه که هستند بپذیریم، خودش قدم بزرگی در جهان‌بینی است.
درباره این سایت