ممکن است همه ما در مسیر زندگی دچار ناکامی‌های زیادی شویم و یا چیزهایی را از دست بدهیم و یا آسیب‌هایی به ما وارد شود و این کاملاً طبیعی است و مهم این است که از آنها درس بگیریم که حالا اگر یک مقداری از زندگی ما از بین رفته و نابود شده است؛ اما بقیه زندگی را هم خودمان با دست خودمان از بین نبریم. قطعاً یک روزی هم ما باید دنیا را ترک کنیم و چیزی نمی‌توانیم از دنیا با خود به جهان آخرت ببریم؛ پس چه دلیلی دارد تا برای از دست دادن‌هایمان غصه بخوریم و بی‌تابی کنیم؟!
درباره این سایت