چشمه باید از درونمان جوشش داشته باشد و کسی جز خودمان نمی‌تواند نیروهای درونمان را بیدار و وادار به حرکت کند(حتی راهنما).گاهی ما تلاش می‌کنیم چشمه‌های دیگران را راه بیندازیم و سنگ و کلوخ را از مسیرشان برداریم؛ مثل دخالت‌هایی که در کار مسافرمان می‌کنیم و می‌خواهیم راهنمای آنها باشیم و خیال می‌کنیم خیر و صلاح آنها را می‌خواهیم؛ درصورتی که این موضوع سبب میشود چشمه‌های خودمان دچار رکود شود و گل و لای و ناپاکی در چشمه خودمان باقی بماند. ما مسؤل کارهای خودمان هستیم و هدایتگر دیگران نیستیم.
درباره این سایت